Voetbalfeest 1975 Op 4 april 1925 werd de voetbalvereniging Gieten opgericht. In het jaar 2000 is dat dus 75 jaar geleden. Reden voor de club om dat jaar weer eens goed te gedenken. Met een officiële receptie, een reënie van oud-leden, een jublileumwedstrijd, een feestavond, een door Jo Tingen geschreven jublileumboek Ons rood-wit - Een eeuw Gieter voetbalgeschiedenis, en het hoogtepunt is natuurlijk Gietens eigen Rad van Avontuur onder de naam "Schijt je rijk": als een op (in rood-wit shirt geklede?) het veld losgelaten koe zijn stront op jouw lotnummer laat vallen, dan heb jij de hoofdprijs ge- wonnen. Ziet u dat tafereel al voor u? Maar in 1975 was het ook al feest. Daarop gaan we in het Collectieve geheugen van Gieten nu even onze aandacht richten. V.V. Gieten bestond 50 jaar. Ook toen was er een feestavond. Een echte revue werd door de eigen mensen opgevoerd. Indertijd woonde ik nog in Gieten en maakte ik deel uit het van het artiestengezelschap. Had ik op kleuterschool Kiekenhof al eens furore gemaakt in de rol van 'boom' (Ik werd daartoe in een rol ribkarton gewikkeld en moest het geluid van de wind nadoen), op de feestelijke ouder- avonden van de lagere school heb ik mij mogen onderscheiden in de rollen van Prins Nawijn (De hele tekst bestond uit het noemen van de naam, en één enkel zinnetje) en als aangever van een appel in een sketch met een goochelaar. |
|
Mijn finest hour als toneelspeler beleefde ik echter op het voetbalfeest van 1975. Ik speelde daar in een sketch de rol van Ep Vorenkamp, een bejaarde verstokte voetbalsupporter van Gieten. Maar de sketch was vooral gedenkwaardig vanwege mijn mijn medespelers Henk Nijkeuter (in de rol Wars Meijerink, ook een bejaarde Gieten-supporter), maar vooral door het fenomenale spel van Jan Sloots in de rol van Jan Sloots. De voorbereidingen staan nog goed in mijn geheugen gegrift. Wij oefenden een paar keer bij Jan thuis aan de Asserstraat. Dat was dikke pret. Jan betoonde zich al die keren een goed gastheer: er werd steevast een slagroomtaart ingekocht. En daar wij maar met ons drieën waren zat er volgens Jan niks anders op dan die taart in drie stukken te verdelen... Op de avond zelf was Jan de onbetwiste ster. Het verhaal kabbelde voort, het publiek zag en hoorde het allemaal beleefd aan. Totdat Jan ineens onverwacht het toneel betrad: er ging een lachsalvo door de zaal. Dat duurde lange tijd voort. Voor ons was het daarop moeilijk anticiperen, want we hadden tijdens de repetitie nog zo met Jan afgesproken, dat als ik zou zeggen "O, doar komp Jan an", dan zou Jan opkomen en zou zich vervolgens tot ons richten met "Eevn een programma, jongs?". Maar dat van die lange lachsalvo was niet ingecalculeerd, dus moesten we Jan op het toneel instrueren, dat hij dat zinnetje, toen wij weer verstaanbaar waren, nog eens opnieuw moest zeggen. Wat op zich al weer een hilarisch tafereel opleverde. Maar de tent werd bijkans helemaal afgebroken, toen in de sketch Gieten op voorsprong kwam en Jan van vreugde aarzelend twee zinnetjes van een oud feestlied van Gieten begon te zingen: Voor rood-wit -
wil ik alles geven Deze hint werd door de feestgangers die de tekst van dat lied nog van dat vorige feest kenden spontaan opgepikt: massaal werd het lied voortgezet. De foto hieronder is op dat moment geklikt. |
|
De teksten van de sketches werden indertijd gemaakt door de heer Hazelaar. Het is me een groot genoegen u bij deze de originele tekst van de betreffende sketch te kunnen tonen. Klik hier voor de sketch: GIETENS OUDSTE EN TROUWSTE SUPPORTERS De tekst schetst een aardig tijdbeeld. Niet alleen over hoe er over het voetbal werd gepraat, maar ook over bijvoorbeeld de tunnel die dan eindelijk eens bij de Asserstraat gebouwd zou worden. Ook komen we in de sketch tal van toenmalige voetballers tegen: Lucas Wiering, HarmZwiers, Roelof Woltman, Jans Pepping.
Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van dit feest doet u een e-mail in de brievenbus van "Het collectieve geheugen": 
|
(2005-10)
In de sketch is één van de supporters Wars
Meijerink. Harrie Kloose vertelt: Was Meygen was niet de meest
bescheiden voetballer. Jannes Kruk (mijn oom) vertelde mij het
volgende. Bij het samenstellen van de opstelling zei Was: "Jongens
wij moet zundag zo stark meugliek verschienen, zet mij maor
rechtsboeten".