Gieten, een belangrijke plaats in mijn geheugen. Ik ben daar geboren in 1939, vlak voor de oorlog. Verschillende herinneringen stammen uit de laatste jaren van de oorlog. De dag dat er bommen vielen op en bij Gieten. Ik zat te spelen met mijn blokken toen het opeens duister werd en van schrik dook ik onder de divan. Toen het voorbij was keek ik naar buiten en zag bij Piet Huting de gordijnen in de wind wapperen: de ramen waren er uit geblazen. En de nacht dat een koerierster in mijn bed lag. 's Morgens was ze al weer verdwenen. In die tijd ging ik naar de kleuterschool wat toen in het Nuts Gebouw werd gehouden. Tegen het einde van de oorlog werd mijn Vader met een aantal andere mannen uit Gieten door de Duiters naar Dwingelo gestuurd waar ze tank grachten moesten graven. Een grapje: andere mannen moesten in Assen barricades opwerpen. Na de oorlog vroeg iemand de geallieerden hoe lang het duurde om er overheen te komen: 31,5 minuut. Dertig minuten omdat we zo hard moesten lachen, 1 minuut om weer bij te komen en een halve minuut om er over heen te komen.Na de oorlog ging ik naar de lagere school, altijd lopend, wat soms erg moeilijk was vanwege mijn astma. Ik had juffrouw Bentem in de eerste klas. Ik was linkshandig en kon al in spiegelschrift (rechts naar links) schrijven. In plaats van lei en griffel kreeg ik een kroontjes pen, inkt en papier en mijn manier van schrijven vlekte overal. Dus maar met de "juiste" hand in de juiste richting schrijven. Later als gymnastiek herinner ik me zit-voetbal in de zaal bij Tent. Van de zesde klas herinner ik meester Pots en als we moesten zingen speelde hij op zijn viool. Het heeft jaren geduurd voordat ik weer viool muziek kon waarderen. Gedurende deze schooltijd werd ik goede vrienden met Albert Teelken en Herry Vos. Na de lager school ging ik naar de ULO, zonder opzienbarende herinneringen. De hoofd leraar, mijnheer De Boer, gaf Franse les en dat was de moeilijkste klas. In die tijd en terwijl Albert en Herry naar de HBS in Assen gingen kwam Wim Nijhof er ook bij. Ik heb nog steeds contact met hen. In Januari van het laatste jaar verhuisde onze familie naar Heerenveen waar Vader een huis had laten bouwen. Ik mocht tot en met het eindexamen bij de familie Teelken blijven.
Die astma heeft me jarenlang moeilijkheden gekost in Gieten, vooral als de koren bloeide. Rondom groeiden de boeren meestal koren of aardappelen. De koren werd toen nog vaak met de hand gemaaid, gebonden in schoven en gestapeld in 'zoad bulten'. Tegen over ons huis, waar later de sportvelden kwamen, verrezen twee rijen van die bulten van verschillende boeren en waar later de dors machine tussen door werkte, aangedreven door de poelie van een tractor via een lange leren band, een interessante bedoening. Aardappelen werd toen nog met de hand gerooid en we kregen zelfs 'eerdappel vakansie' om te helpen.
Ondanks de astma kon ik toch meedoen aan gymnastiek (Sparta) en later korfbal (Animo) en 's zomers zwemmen in het zwembad in het Zwanemeer. Op de fiets of lopend zwierf ik overal rond, in het Zwanemeer, door het Staatsbos en door de velden. Overal was wel iets te vinden: zand gaten, hoge bomen om in te klimmen, adder nesten, uilen nesten, het onderduiker's hol, het 'hemelriekie' en ik verzamelde en droogde veel bloemen.
Een plezierige tijd, waar ik nog steeds met genoegen op terug kijk.
Anne.
