Toen ik een tijdje geleden eens weer op de Brink kwam, toen schrok ik mij een hoedje. De Rabo-bank wordt alweer uitgebreid. Wat dus ooit begon als een huiskamerbankje is inmiddels uitgegroeid tot een kantoorkolos. De voormalige uitbreidingen vond ik het rustieke van de aloude Brink geen goed doen. Of ben ik gewoon te conservatief? Oordeel zelf: op deze pagina nog eens een paar foto's van hoe het ooit is geweest.

Wie poseren zo mooi op deze onderstaande foto's??

 (2022-03) Jannes Wolthuis kwam met een twee topfoto's van de Brink. De eerste is van de smederij op de Brink. De meeste bezoekers van deze website herkennen dit misschien als de smederij van Hennie Dijkhuizen. Maar die was er toen nog niet. Want deze foto komt ongeveer uit ongeveer 1895. De man met baard is smid Loeks (Lucas) Bakker. Links staat 'knecht' Harm Broeksma. Niet helemaal zeker, maar wel waarschijnlijk is de mevrouw die rechts even om het hoekje gluurt de vrouw van de smid.

De foto hieronder is uit ongeveer 1920. We zien dezelfde smederij met daarnaast het huis waar de opa en oma en oom en tante van Jannes hebben gewoond. Zij woonden lekker dichtbij de dorpspomp! Kennen we de namen van de mensen op deze foto ook? Martje Hogenesch en Jannes meenden dat het wel eens zou kunnen zijn dat de man met baard de 25 jaar oudere uitvoering van smid Bakker is. En nader onderzoek wees uit dat dat klopt. Zijn vrouw mocht deze keer wat prominenter op de foto. Rechts zou de knecht zijn, maar zijn naam is niet bekend. Op de achtergrond zien we Rieks Winkelman, hij was klerk bij de notaris. In de Gieter volksmond werd hij "Klein Rieksie" genoemd. Overigens is links ook het huis waar Tamminga later ooit zijn tandartspraktijk had. Is in de gemeentepolitiek nog heel wat om te doen geweest, zo herinner ik me.

(2007-11) De dorpspomp stond altijd voor de smederij van Hennie Dijkhuizen. Een smid, altijd met een sigaar in zijn hoofd,  had als handelsmerk dat men bij hem geen haast moest hebben. En voor een goede kwaliteitprijsverhouding waren we bij hem ook aan het goede adres. We hebben een aardig beeld van zijn tarieven als we de bijgaande rekening aan de firma Jonker uit 1950 nader bestuderen.

Klik hier voor de factuur van Hennie Dijkuizen. 

Als er iets contant betaald moest worden, dan kwam de grote geldbuidel 'oet de buus' die met zorg werd opengefrommeld en  werd het kleine wisselgeld tussen het grote(?) geld gezocht..

Op deze beide foto's zien we Hennie Dijkhuizen in zijn karakteristieke smederij. Een gewone ouderwetse linnenkast is de opbergplaats voor 'de schroevies en moerties' En let u ook goed op de houding van de smid achter zijn aambeeld.  Is dat van belang? Waarom is dat van belang??

.

Hennie Dijkhuizen ging dood en zijn smederij werd gesloopt.

In 1995 werd er in Gieten dus een Comité Beeldenfonds opgericht. Die wilden 'het oude ambacht van smid' in een beeld vereeuwigd hebben. Daar was 30.000 gulden voor nodig, dat bedrag kwam er en Hennie Dijkhuizen 'stond model' voor het beeld dat gemaakt werd door Bert Kiewiet.

Op  10 april van 1998 werden we door dat Comité Beeldenfonds uitgenodigd voor de onthulling en overdracht van 'de dorpssmid' .

De gehele beau monde van Gieten was aanwezig op de feestelijke onthulling van het beeld. Met een zwierige zwaai slaat wijlen Hendrik Hogenesch, in functie als wethouder der gemeente,  het witte laken van het beeld. 

Ondanks de enthousiaste woorden van Henk Vorenkamp, zien we Hendrik Hogenesch toch al een beetje bedenkelijk naar het beeld kijken. "wat mankeert er toch an", lijkt hij te denken.

Het antwoord komt van Willem Aalders uit Drouwenerveen. Sindsdien staat het beeld bekend als 'de smid die het verkeerde beentje voorzet'

Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van deze locatie doet u een e-mail in de brievenbus van "Het collectieve geheugen":